En hoe! Niet normaal meer. Ik ben in het dagelijkse leven toch een redelijk denkend persoon. Met goede opleiding (joh!), een prima uiterlijk (oelala!), sociaal betrokken (geheel vrijwillig!) en eigen bedrijfje (nou nou, poeh hoor!).
"En hoe komt het dan, dat zo'n leuke, redelijk denkende, zelfstandige vrouw 'nog steeds' (nog steeds?!?) geen leuke man heeft gevonden?"
In mijn geval: een kinderwens en een leuke partner vinden gaan niet samen. Ik zie mannen niet meer als Mister Yes I Do, maar meer als Mister Gimme Some. En dat heeft niets te maken met geld. Dat verdien ik zelf. Ik ben ook niet veranderd in een irrationele vrouw met rammelende eierstokken (wie heeft die achterlijke uitdrukking trouwens bedacht?). Maar liefde is nu eenmaal niet voor iedereen op het juiste moment daar. En ik heb een deadline.
Voor je gaat denken: oh weer zo'n 30 something semi-succesvolle single met een verhaal. Nee, daar gaat mijn verhaal als aanstaande BAM niet over. Ik wil mijn zoektocht en ervaringen graag met je delen. En misschien wil je ook ervaringen met mij delen? Wat betreft de potentiele Misters Yes I Do: ik heb mijn best gedaan. And it didn't work out.
En ik? Ik wil gewoon moeder worden.
Ja en DAN?
Dan ga je dus op zoek. Mijn zoektocht begon 3,5 jaar geleden, een jaar na het verbreken van een relatie. Ik was 31 en met een grote kinderwens. Na een paar mislukte dates (www.je.kent.ze.wel.die.gruwelsites.nl/) ben ik gaan beseffen dat ik het in m'n eentje ook prima zou kunnen. Mijn moeder, oma en overgootmoeder hebben het immers ook alleen gedaan.
Dus ben ik in de zomer van 2009 gestopt met de pil. Ben vaker open gaan praten over mijn kinderwens en 3 bevriende mannen boden (soms op aanraden van hun vrouw) aan als donor. But a girl has to keep her options open ;-). Dus ben ik naar de kroeg gegaan met als enige doel: seks. En dus ordinair en risicovol potentiele Misters Give Me Some te versieren. En toen ik eerlijk vertelde dat ik absoluut niet uit was op een relatie maar alleen een kind, had ik opeens een schare uberheerlijke scharrels om me heen.
Beginnersfoutje. Want wat begon als een goede (en vermakelijke) daad, eindigde meestal met het feit dat de Mister in Kwestie een dame vond die tien jaar jonger was dan ik. Ha! Dat kon ik ook, en bleef ruim een jaar met een lieverd van 11 jaar jonger. Maar dat is een ander verhaal. Ja, en toen die relatie overging was ik opeens 34....
En nu?
Nu sta ik er alleen voor. Ik heb ondertussen een oudere hond geadopteerd uit t asiel maar hoewel ie echt mijn kameraadje is.... ik kan het moederschap niet langer uitstellen. Alles zegt me dat ik dit moet doen. Ik heb me over het verdriet heen gezet dat ik Mister Right nog niet gevonden heb. Dat ik opeens 34 ben, welliswaar alleen, maar met alle mogelijkheden in het verschiet.
En daarom zeg ik: BAM! Because a girl's gotta do what a girl's gotta do!
Je kunt me ook vinden op Twitter: https://twitter.com/IkzegBAM
